De drie perspectieven op open-deuren-beleid

Gepubliceerd op: 20-02-2025

De impact van het openen van de deuren is voor iedere zorginstelling anders. Jeroen Schumacher, programmamanager zorg & dwang bij Vilans, schrijft in drie delen over open-deuren-beleid. In dit derde en laatste deel drie perspectieven: de cliënt, de jurist en de zorg(professionals).

Een zorgaanbieder uit Noord-Nederland aan de lijn over de inconsequenties van actueel zorgbeleid. De casus: 'De Wzd vraagt van ons open-deuren-beleid te organiseren en tegelijk is inschakelen van familie om te reageren op een GPS-signaal van de buiten (te ver) wandelende bewoner juridisch een niet begaanbaar pad.'

En daar sta je dan met je goeie bedoelingen als zorgaanbieder. Hoe ga je hier mee om? Ik kom op drie perspectieven: de bewoner, de jurist en de zorg(professional).

De bewoner, de cliënt

Dit is het perspectief van het leven. Alledaags leven voor u lezer en voor mij, waarin je kan gaan en staan waar je maar wil. En dat willen we. Een zo gewoon mogelijk leven, ook voor bewoners ofwel cliënten in de langdurige zorg, al dan niet met gedragsproblematiek. Met maatwerk in het aanbod, aangepast op het individu. Welke zorgaanbieder heeft dat niet in z’n vaandel staan?

Disclaimer op dit mooie ideaal: de bewoner wil vandaag dit en morgen dat. 'Wie heeft gezegd dat ik consequent moet zijn?', sprak Marco van Basten, die als trainer kritiek kreeg omdat hij zowat iedere week een ander team het veld in stuurde. De mens is niet consequent, ook bewoners (én naasten) lijden aan dit euvel.

De jurist

Hier winnen we advies in op de zuivere redenering. Juristen zijn er in getraind te wijzen op de precieze werking van de wet én op de voetangels die er mee gepaard gaan. Lekker feitelijk en daarmee een baken van helderheid om richting te bepalen in complexe situaties. Toch?

Disclaimer op de gewenste klare lijn: de ene wet is de andere niet. Kijk je naar de Wzd vanuit mensenrechten dan is vrij bewegen, ook buiten de instellingsmuren een no-brainer. Kijk je naar aansprakelijkheid dan blijkt GPS volgens de jurist van de eerder genoemde zorgaanbieder ten alle tijden de verantwoordelijkheid van de eigenaar, de zorgaanbieder. Ook dus als je net met familie de prima afspraak hebt gemaakt dat opsporen van de verdwaalde dierbare op straat hun taak is.

Lees het volledige artikel op Zorgvisie